تاریخ زیست مردمان بلوچ را حذف کردند
قوانین اجازه قاچاق را تنها به طبقه حاکم داده‌است
درخواست سازمان ملل برای تحقیقات شفاف درباره «مرگ» بهنام محجوبی
زندانیانی که قیمت آزادی‌شان، جان‌شان بود
اعتصاب غذا در اعتراض به «عدم رسیدگی پزشکی» و «نگرفتن دارو»
برای بهنام محجوبی مظلوم/ از زنده بودنم خجالت می کشم
انفرادی دوباره برای نصرالله لشنی
۴۰۰ هزار تن گوشت قرمز در سردخانه‌های کشور انباشت شده؛ مردم توانایی خرید گوشت ندارند
تغییر در توازن قوای دو رقیب منطقه‌ای؛ آیا ایران در مقابل ترکیه دچار انفعال شده است؟
لیلا حسین‌زاده، فعال دانشجویی، به پنج سال زندان محکوم شد
ترویج حجاب با ضرب‌و‌شتم؛ کارشان درست نیست اما لازمشان داریم
مجلس خبرگان رهبری یا نمایندگان رهبری در خبرگان؟!
جمعیتی با اتهام «اثرگذاری و نفوذ»؛ چرا حاکمیت جمعیت امام علی را تحمل نمی‌کند؟
جامعه ای که گرسنه از سرما می لرزد آن جامعه لجن است ولو آنکه شیفتگان قدرت قرانی اش بخوانند!
حتی نمی‌دانند در چه زمانی مرده‌اند
در دو سال گذشته، ۱۰۰ میلیارد دلار سرمایه از ایران خارج شده است
درباره امنیت واکسن‌های کرونا چه می‌‌دانیم؟
تهیه فوری و بدون تاخیر واکسن معتبر
بهشتی گفت اگر نامزد نشوید راه بسته می‌شود
خوب از منظر مردم و بد از منظر نظام
«آرتیکل ۱۹» خواستار توقف اجرای قانون جدید «اهانت به مذاهب قانونی و اقوام ایرانی» شد
از کجا معلوم رادیو آوا تکرار نشود؟
مذاکره جامع برای حل مشکلات ایران و آمریکا
نمی‌توانم بفهمم دیگر چه کس حیوان است و چه کس انسان
رابطه ایران و روسیه؛ عشق یک طرفه؟
حمله راکتی در اربیل؛ جمهوری اسلامی فقط یک پرونده هسته‌ای نیست
معلمان«خرید خدمت»: کارگرانِ ارزان آموزش
تعطیلی کوره پزخانه‌ها، و کارگرانی که بازنشسته نمی‌شوند
استبداد، ترس، وحشت و حملات پانیک ی
بازداشت نوشین جعفری برای اجرای حکم چهار سال حبس
میرحسین ماجرایی است که تمام نمی‌شود
زندان‌بان یا قاتل؟ مسئولیت جان زندانیان در جمهوری‌اسلامی با کیست
از همین سوی دیوار های بلند و از پسِ همین درهای بسته، وضعیت اسفبار زندانیان تان پیداست
به اعتقاد ما جنبش سبز یکی از تجارب تاریخی معاصر ماست که علی‌رغم گذشت ده سال از آن، به‌اندازه‌ی کافی به آن پرداخته نشده و فراتر از مواجهه‌ی نوستالژیک با شعارها و نمادها، در مورد دقایق گفتمانی و سیاسی آن مداقه نشده است. به باور ما جنبش سبز حامل تمامی اوضاع‌واحوال و خواست‌های ادوار پی‌در‌پی تاریخ پیش از خود است....
میرحسین موسوی: ما همیشه امیدوار بوده‌ایم. به مردم و کشورمان باید بیندیشیم. همه باید به کشور فکر کنیم. مردم ما شایسته بهترین‌ها هستند.
حالا ۱۰ سال از آن روزها گذشته و تک تک آن پیش‌بینی‌ها درباره سرانجامِ «غضب ملی» محقق شده است. موضع رادیکال موسوی در بیانیه آبان ۹۸ غیرمنتظره نبود، بلکه امتداد بیانیه بهمن ۸۹ بود و امضایی بود بر تحقق تک تک آن هشدارها. به ویژه وقتی حکومتِ فراعنه را با انگشتِ مشخص نشان داد: «ماموران و تیراندازان آبان ۹۸ نمایندگان یک حکومت دینی» بودند و «فرمانده کل قوا»ی آنها «ولی فقیه با اختیارات...
شب قبل از انتخابات۸۸ کروبی در مناظره تلویزیونی از موسوی پرسید «خودت را آماده کرده‌ای؟ می‌دانی چه به سرمان می‌آید؟» او پاسخ داد «من ۸سال زیر بار جنگ و بلاهایی که بر سرم آوردند کشور را اداره کردم و با درک این شرایط آمده‌ام»! آن گفتگو هنگامی تعبیر شد که نظامِ شر، با تیر جنگی به جان معترضان افتاد؛ اما این حصر، مجازات ۱۰ سال پیش نیست، بلکه جزای امروزشان است....
میرحسین، در آن‌سال‌های سیاهِ نامحمود، برای نجات مردم ایران، ایمانش را مرور کرد و خلوتش را رها کرد و سکوتش را شکست. هم‌خوابگی با قدرت، آن‌هم در جمهوری اسلامی را پذیرفت. شاید هم نذر کرد! سرانجام برای عاقبت‌به‌خیری و نجات خودش -از گذشته و آینده-هم حصر را برگزید و آتش به داشته‌هایش زد؛...
ما امضاء‌کنندگان باور داریم تأخیر در لغو کامل و فوری این حصر و اعاده کامل حقوق مدنی و سیاسی محصورین جز استمرار و تشدید خسارات ملی بهره‌ای در بر ندارد. لذا بایسته است پایان حصر بدون هیچ قید و شرطی انجام پذیرد و راه برای بهره بردن از این سرمایه‌های اجتماعی برای ساختن فردایی بهتر هموار...
محمد نوری زاد،هاشم خواستار،سپهری،لعل محمدی و افراد دیگری که در دو لیست ۱۴ نفره به درستی و شجاعانه از علی خامنه‌ای خواسته اند استعفا دهد و نیز خواهان تغییر نظام جمهوری اسلامی شده‌اند آنان از حقوق ابتدایی شهروندی خود که آزادی بیان است استفاده کرده‌اند حق مسلم آن هاست که این حکومت سرکوبگر را نخواهند خواستاران استعفا و تغییر نظام هیچگونه جرمی مرتکب نشده...
اصحاب استبداد این چنین سراسیمه به سازندگان مستند هجوم می برند چون افشای حقیقت برایشان غیر قابل تحمل است همانطور که زبان حقیقت گو و روح حقیقت جو و مشی عدالت طلب منتظری برایشان تحمل نا پذیر بود ...
در آثار علمی گاهی از کارآفرینان سیاسی نام برده می‌شود. کارآفرین یعنی کالاآفرین: کسی که با مدیریتش سرمایه مورد نیاز برای تولید یک محصول را گرد می‌آورد و فرایند تولید و توزیع را به راه می‌اندازد و بهینه می‌‌سازد. اما مهم‌تر از اینها، او کسی است که در مرتبه نخست به کشف نیاز برای یک کالا (یا خدمت) می‌پردازد. آیا ما به چیزهایی که کارآفرینان برای‌مان خلق می‌کنند به راستی نیاز داریم؟
جهت دریافت آخرین خبرها بوسیله خبر نامه لطفا آدرس پست الکترونیکی خود را وارد کنید:
» کالایی بنام اعتماد
» امنیت ملی و انرژی هسته‌ای
» حامی سراوان باشیم
» گران کردن خدمات اینترنت
» برای بهنام محجوبی مظلوم/ از زنده بودنم خجالت می کشم
» ترویج حجاب با ضرب‌و‌شتم؛ کارشان درست نیست اما لازمشان داریم
» مجلس خبرگان رهبری یا نمایندگان رهبری در خبرگان؟!
» حتی نمی‌دانند در چه زمانی مرده‌اند
» عدالت، آرمان همیشه مهجور ما
» ترمز را بکشید!
» انقلاب پیشرو یا محافظه کارانه!؟
» نظریه‌ای برای تاریخ: ایران فرهنگی در مقابل ایران نظامی
» بی‌تفاوتی، کنشی اعتراضی؛ در گفت‌وگو با سعید مدنی
