اکثر مصاحبه های کتاب به نسلی جدیدی متعلق است که حقوق خود را می خواهد تا به نسلی که به دنبال اثبات مقاومت خود بود این دو منظر متفاوت هستند و زاویه ورود را متفاوت می کنند. در همین کتاب مقایسه کنید نگاه هنگامه شهیدی را با زهرا ذهتابچی که هر دو انفردی طولانی کشیده اند.نسل من روش انفرادی کشیدن زهرا ذهتابچی و صدیقه مرادی را باور داشت.

بر همگان آشکار است نظام تمامیت خواه جمهوری اسلامی با تشبث به استراتژی رسوای نصر بالرعب می کوشد مردم را مرعوب و منفعل کند اما مرعوب واقعی اعدام کنندگانند که از وحشت قیام مردم علیه خود قدرت تعقل و تفکر را از دست داده اند

مستبد امروز ایران و اعوان و انصارش از جمله جامعهٔ مدرسین حوزه علمیه قم جهد بلیغی برای انزوا و خارج کردن وی از جرگهٔ مرجعیت به کار بستند اما توفیقی جز رسوایی نصیبشان نشد .وی سربلند تا پایان عمر بر موضع ضد استبدادی و ظلم ستیزانهٔ خود پای فشرد .خدایش بیامرزد

پس از حوادث ۸۸ که نظام جدال سیاسی به وجود آمده را به ‌نام دین به یک نزاع پایان ناپذیر تبدیل کرد تا حق‌خواهی مردم را سرکوب کند، آیت الله صانعی در کنار مردم ماندند و شدند ملجا و پناهگاه کسانی که مورد ظلم قدرت قرار گرفته بودند. خرداد ۸۹ که به دیدارشان رفته بودم، اوباش حکومتی در پناه نیروهای نظامی و امنیتی و به بهانه حضورم در قم با وحشیگری تمام بیت این مرجع تقلید را در کنار دفتر مرحوم آیت الله العظمی منتظری تخریب کردند که جا دارد یادی کنم از همسر مرحومه آیت الله صانعی، حاجیه خانم شفیعی که در آن روزها آزار روحی بسیاری تحمل کردند.

چهره‌ی غم‌زده و دیدگان اشک‌بار مرحوم آقای صانعی در فراق همسرشان اما یکی از آن مواردی است که استثناست و کم‌سابقه، که کسی در جایگاه مرجعیت، احترام و دلبستگی به شریک سالیانِ زندگی‌اش را این‌گونه بر دیگران آشکار کند. تنها مورد دیگری که به‌یاد دارم، مرحوم آیت‌الله العظمی منتظری است و گریه‌های او در فراق پسرش، در برابر دوربین تلویزیون.

او برای اقامه عدل، به کتاب و درس و بحث اکتفا نکرد و فضیلت و امتیازش بر دیگران همین آمیختن علم و عمل بود؛ از توجه به نیازهای زمانه و رنج‌های جامعه در استنباط و فتوا بویژه دفاع از حقوق زنان،تا ایستادن کنار جنبش سرافراز سبز و معترضان مظلومش و حمایت از محصوران و زندانیان سیاسی بخشی از نقاط درخشان کارنامه آن عالم عامل بود.

او که ارادت زایدالوصفی به اهل بیت (علیهم السلام) و علوم آل محمد(صلی الله علیه و اله و سلم) داشت، بهترین ایام و اوقاتش مطالعه، تدریس و تألیف فقه و فقاهت بود و از این جهت آثار بجای مانده از ایشان سرمایه‌ای ماندگار برای حوزه‌های علمیه، جامعه اسلامی و جوامع بشری خواهد بود.

در روزهای گذشته برخی از فعالان سیاسی، حقوق‌بشر و روزنامه‌نگاران نقدهایی را به مواضع بخش ایران این سازمان وارد کرده‌اند. منتقدان می‌گویند که کارشناس بخش/تیم ایران این سازمان، به‌جای تمرکز بر روی عاملان و بانیان قتل‌ها، بیش از هر چیز بر نقش میرحسین موسوی، نخست‌وزیر وقت، در مقام «مطلع »، «منکر» یا «معاون» تاکید می‌کند.