ما مردم حق زندگی داریم، لطفا به جای ما تصمیم نگیرید… برای یک لحظه هم که شده خودتان را به جای ما بگذارید، هر روز با کاسه چه کنیم و فردا چه میشود ایام را به سختی می گذرانیم و هر لحظه خطرات را در برابر چشمانمان تجسم میکنیم. هر روز صبحمان را با خبرهای بد و پر از التهاب شروع میکنیم و شبها از نگرانی خواب نداریم.‌‌‌..

مصدق انحصار و امتیاز دخانیات و شیلات را عملی کرد و همه اینها بواسطه همین اعتماد دولت و مردم پیش آمد. هیچ‌کس از پرداخت مالیات فراری نبود و حتی شرکت نفت ایران و انگلیس هم وقتی از پرداخت مالیات سر باز زد خلع ید شد. محمد مصدق با همین اعتماد به مردم و اعتقاد به عدم اداره کشور بر پایه نفت کار خود را پیش برد که البته کار کمی نبود. دلیل کودتا هم از منظر من همین بود. غربی‌ها پس از این اقدام مصدق متوجه شدند که این کار او ممکن است باعث شود این رویه در خاورمیانه هم ساری و جاری شود و کشورهای نفت‌خیز دیگر نیز با الگو‌برداری از ایران، بدون اتکا به نفت بتوانند به توسعه‌شان ادامه دهند

بنابراین باید تلاش کنیم انتخابات غیراستصوابی و آزاد برگزار شود. اما اگر نشد، به مردم خواهیم گفت مسئولیت رای ندادن ما با کسانی است که مانع حضور ما شدند. البته چون مخالف خشونتیم به خانه تیمی نمی‌رویم. از آن طرف هم انتخابات غیرآزاد را تایید نمی‌کنیم. چون همان یک ذره آبرویی هم که نزد مردم داریم از بین می رود و فردا روز دیگر نمی‌توانیم به ویژه در شرایط سخت منشا اثر در جامعه باشیم.

نظام جمهوری اسلامی ایران پس از گذشت چهار دهه از عمر خود فرازونشیب‌های بسیاری را تجربه کرده است؛ در همه این ‌سال‌ها سیاست‌های مسئولان نظام گاه باعث شکوفایی اقتصادی و توسعه سیاسی شده و گاه سیاست‌های عقب‌‌مانده از خواسته‌های مردم، منجر به بروز شکاف میان دولت و ملت شده است. هم‌زمانی سیاست‌های نابهنگام داخلی با […]

در حالی که اسماعیل بخشی و سپیده قلیان همچنان در زندانند خبر می رسد که شمار دیگری از کارگران معترض نیشکر هفت تپه نیز بازداشت شده اند. معلمان و کارگران و دیگر زحمتکشان صاحبان اصلی انقلاب بزرگ مردم علیه ظلم و استبداد و تبعیض و فساد در حکومت سابق بوده اند و وعده های حمایت از آنها از داعیه های صدر انقلاب بوده است. اما متاسفانه سیر رخدادهای پیاپی در طول چند دهه وضعیتی را پدید آورده است که دوباره شاهد شکل گیری همان ظلمها و تبعیضها و فسادها حتی گاه در ابعاد وسیعتر بوده ای

جناب آقای تاجزاده قطعا در انجام هر کنشی که فرصت انتخاب در آن باشد عقل به انتخاب کنشی که هزینه کمتر و سود بیشتر دارد حکم میدهد. میدانم که شما واقعا از سر نگرانی برای ایران و ایرانی از هزینه های تن دادن به تحول بنیادین در نظام سیاسی بیم دارید. اما در چهل سال گذشته بجز دوره کوتاهی از دولت اصلاحات ما در کدام دوره رنگ آرامش و صلح و زندگی بدون دشمن تراشی و دشمن هراسی داشته ایم و در آن جهت تلاش کرده ایم؟ آیا بنظر شما با توجه به رویکرد و عملکرد حاکمیت احتمال و میزان پرداخت هزینه هایی که نگران آن هستید سال به سال برای کشور بیشتر نشده است؟

ظاهرا بخشی قدرتمند از حکومت ایران، فارغ از ماهیت ماجرای فجیره، حتی “تصور” انتساب چنین عملیاتی به ایران را در سطح منطقه، نوعی “عامل بازدارنده” در مقابل تهدیدهای نظامی احتمالی محسوب می‌کند. همین بخش حکومت، ازقضا قبلا دنیا را متقاعد کرده که وزارت خارجه ایران، وقتی پای موضوعات نظامی-امنیتی مطرح باشد، تصمیم گیر -یا حتی لزوما مطلع- نیست. تا جایی که نه تنها شخص وزیر از سفر رئیس جمهور سوریه به ایران در معیت فرمانده سپاه قدس اطلاع ندارد، که قوه قضاییه اظهاراتش را در خصوص ممکن بودن آزادی زندانیان آمریکایی رد می‌کند

مسأله دوچرخه سواری امر دینی نیست، از نظر این جانب امر دینی آن است که در کتاب یا سنت قطعی بر آن حکم قطعی حلال یا حرام بار شده باشد و مرتکب تشویق و متخلف از آن به عذاب تهدید شده باشد و دوچرخه سواری از این موارد نیست و بر انجام یا ترکش ثواب یا عذابی مترتب نیست و چون امر عرفی است نباید درباره آن از فقیه سؤال شود و فقیهان و عالمان دین به طبع اولی نمیخواهند در این مسائل وارد شوند ولی سوءاستفادهچیها میخواهند خود را در زیر ماسک مراجع قرار دهند و خانمها پیوسته تحت فشار باشند تا انفجار کامل صورت گیرد و از جامعه اسلامی چیزی نماند. دخترهای خیابان انقلاب تا حدودی ساخته سختگیریهای متحجران است