وقتی ما از کسانی به عنوان رهبر جنبش نام می‌بریم منظورمان این نیست که آنها در راس یک تشکیلاتی هستند و منابع و افراد را مدیریت می‌کنند. این اشتباهی بود که حاکمیت هنگام حصر عزیزان ما مرتکب شد. گفتند تلفن‌ها و تماس‌ها‌ی‌شان باید قطع شود. به قول خودشان اینها اصلا، نعوذبالله، مرده‌اند. ولی دیدیم که این کار هیچ نتیجه‌ای برای‌شان نداشت.

چه من و شما با خیابان مخالف باشیم چه موافق، چه راه حل دیگری برای تغییر بلد باشیم یا نباشیم، اگر ایران را دوست داریم و اگر تمامیت ارضی و سیاسی آن اولویت ماست باید با حمایت واقعی و همه جانبه از آنها نشان دهیم که درد و رنج خوزستانی معترض یا کارگر اعتصابی، درد و رنج تک تک ما و درد و رنج مردم ایران است.

پیوستن جنبش های دیگر نظیر جنبش معلمان، زنان، دانشجویان، بازنشستگان و… به اعتصاب کارگران، با توجه به تحریم گسترده انتخابات نمایشی-فرمایشی از طرف اکثریت قاطع ملت ایران و ایستادگی مردم در مقابل مطامع تمامت خواهانه و قدرت پرستانهٔ علی خامنه‌ای می تواند امکان یک پارچه شدن جنبش اجتماعی مسالمت‌آمیز و خشونت پرهیز ملت ایران را فراهم کند.

امید مفهومی است همزاد انسان. اگر نباشد، پویش و جنبشی نیست و بودنش ساحت‌های مختلف جامعه‌شناختی و روان‌شناختی دارد. سال‌هاست که سر امید جامعه در ایران با دیوارهای سنگینی برخورد کرده است. آیا جامعه هنوز امیدوار است؟ نبودن امید چه پیامدهایی می‌تواند داشته باشد؟ چه تعریفی از امید وجود دارد؟ سعید مدنی، جامعه‌شناس، روزنامه‌نگار و استاد پیشین دانشگاه در این گفت‌وگوی مفصل به تعریف دقیق امید از منظر روان‌شناسی و جامعه‌شناسی پرداخته و از امید در ایران گفته است.

نظام سیاسی‌‌ و حقوقی‌ای که بعد از انقلاب ۵۷ مستقر شد از همان ابتدا با تناقضات درونی و چالش‌های بسیاری در تعریف و تثبیت موقعیت خود رو به رو بود. از یک سو نمودهای بسیاری از هژمونی چپ‌گرایانه و ضد امپریالیستی حاکم بر نهضت ۵۷ را در محتوای سیاسی خود حمل می‌کرد، و از سوی دیگر، به دلیل عدم فراروی از انقلاب سیاسی به سوی انقلاب اجتماعی و عدم تغییر بنیادین مناسبات تولیدی، فرم و شاکله اقتدارگرایانه نظام سابق با حاکم شدن دوباره بورژوازی در نظام جدید حفظ شد.

اینهمه اختلاس گر و مفسد اقتصادی یا عکس شما در اتاق کارشان بود یا چفیه یادگاری حضرت بر دوش داشتند یا در ۸۸ به سرکوب مردم مظلومی کلت می‌کشیدند و عربده می‌زدند، که خواسته شان بازگشت به قانون و احقاق حق و بازداشت دزد رای مردم بود که با کارگردانی شما چون میمون در سیرک ولایت جست می‌زد و ملت را خس و خاشاک می‌نامید!

کلمه – امیر آخولقه مسئله برآمدن یک ملت است در پناه یک نام رمز ساده و سرشار از شکوه؛ نه! ما تحمیل این سبک زندگی را نپذیرفته‌ایم، بنابراین بساط مضحک و منحط شما را با قدرت کنار می‌زنیم. بهم زدن صحنه بازی اینجاست که رخ می‌دهد دوستان! اینجاست که با صدایی رسا و قامتی بلند […]

در حکومت اسلامی کلیه تصمیمات کلان را رهبری و منصوبانش می گیرند و رئیس جمهور «معاون اجرایی رهبری» بیشتر نیست، با حق انتخاب و تاثیرگذاری در کمتر از ۱۵٪ امور کشور. یعنی حتی اگر خیرالموجودین هم انتخاب شود هیچیک از ابربحرانهای کشور حل نخواهد شد. مشکل در این شخص و آن شخص نیست، مشکل این است که جمهوری اسلامی رئیس جمهور نمی خواهد، معاون اجرایی هم هر که باشد تغییری در سیاستهای کلی نظام که توسط رهبری یا سپاه تعیین می شود ایجاد نخواهد شد.