در زندان از افراد بازداشت شده اعتراف گرفته شده و فیلم این اعتراف‌ها از سیمای جمهوری اسلامی ایران پخش شده است. این کار نه قانونی و نه اخلاقی است و این نوع از اعترافات در بین بسیاری از مردم باور پذیر نیست و خودبخود ظن به بدرفتاری با متهم و شکنجه‌ وی در زندان را افزایش می دهد. مساله شکنجه از طرف بازداشت شدگان در یک فرایند قانونی و عادلانه رسیدگی نشده‌است ولی رسما اعلام شده که این موضوع واهی و دروغ است. رد این موضوع بدون طی شدن فرآیند رسیدگی معقول و قانونی، موجب رفع نگرانی نیست و ذهن مخاطب را مطمئن نمی‌سازد.

صبح روز افتتاح فرودگاه هواپیمای اماراتی آمد. آقایان که احساس خطر کرده بودند، باند فرودگاه را با لندکروز و… مسدود کرده بودند. هواپیمای اماراتی ۳-۲ دور در آسمان فرودگاه زد اما نتوانست بنشیند. من خودم در برج مراقبت فرودگاه بودم. رفتم خواهش و تمنا کردم. گفتم آبروی ملی‌مان می‌رود. آنقدر گفتم تا راضی شدند. باند را تخلیه کردند و هواپیما نشست. حالا هواپیما می‌خواست به سمت پارکینگ برود و راهش را از جلو بسته بودند. دوباره به التماس افتادیم.گفتیم هواپیما اماراتی است. آبروی‌مان در سطح بین‌المللی می‌رود. بعد از نیم‌ساعت خواهش و تمنا راه ورود به پارکینگ باز شد. ماجرا اینجا تمام نشد. بعد از این عده‌ای به در خروجی هواپیما چسبیدند و نگذاشتند مسافران پیاده شوند. و دوباره این من بودم و ۲۰دقیقه دیگر خواهش و تمنا

خوب است که عوامل این فیلم که در این مورد استعداد چندانى هم از خود نشان ندادند، پاسخگوى پرسش‌هاى به‌وجود آمده در اذهان عمومى باشند که هدف از پخش این مستند در آن شرایط معلوم‌الوصف آن هم در مرحله تحقیقات مقدماتى چه بوده است؟

در مورد روزنامه زن، بعضی‌ها می‌گویند که اگر پیام فرح دیبا (پهلوی ) را نمی‌گذاشتی بسته نمی‌شد. یا ارزش این کار را داشت؟ و اما پاسخ من این بود که اولا روزنامه باید خبری باشد و باید همه اخبار را پوشش دهد. ضمن اینکه اگر آن پیام هم نبود، باز بسته می‌شد. چرا؟ چون شنیده بودم که گفته‌اند اگر ما روزنامه فائزه را ببندیم، دیگران حساب کار خودشان را می‌کنند. نه اینکه من کسی باشم، بلکه به دلیل جایگاه بابا.

برنامه اخیر مجموعه بیست و سی، هم آقای بخشی و هم خانم ها قلیان و محمدی را به ارتباط با گروه های برانداز متهم کرد و به طرح اتهامات امنیتی متنوع علیه آنها پرداخت. این برنامه، زیرنظر معاونت سیاسی صدا سیما قرار دارد و از سال ها پیش، به انتشار اتهامات امنیتی و جنسی و نیز اعترافات تلویزیونی زندانیان در ایران شهرت داشته است. بسیاری از این زندانیان، بعد از آزادی تاکید کرده اند که برای ضبط اعترافات خود جلوی دوربین، مورد شکنجه نیروهای امنیتی قرار گرفته اند

انقلاب پابرهنگان، پابرهنگان را روی صندلی اعتراف گیری می نشاند، انقلاب کارگران، از کارگران اعتراف زوری میگیرد، این انقلاب اسلامی نیست، بلکه تبدیل شده به نسخه‎‌ای از حکومت استالینی که با کثیف ترین روش ها علیه مردمش مستند می سازد. یک روز خارج از دید برای حمله به روزنامه نگاران و فعالان مدنی و سیاسی و روز دیگر طراحی سوخته برای تهدید صاحبان اصلی انقلاب

محسن روح الامینی مثل همه بازداشتی‌ها در آفتاب سوزان جهنم کهریزک شکنجه شد. محسن بخاطر اینکه کهریزک کمبود جا داشت هر شب سر پا می خوابید تا جا به دیگران هم برسد. یادم میاد یک روز بچه‌ها از شدت درد شکنجه ها و کمبود جا میگفتند “بخدا ما همه بیگناه هستیم و هیچ کاری نکردیم و همه گی به اشتباه در اینجا هستیم”، در آن لحظه محسن خطاب به کسانی که احساس پشیمانی میکردند گفت “بچه ها بیشتر ما بخاطر هدفی که داریم اینجا هستیم و باید تا اخر راهی که انتخاب کردیم بایستیم، چرا انقدر زود خودتان را می‌بازید و زود تسلیم میشوید.” این خاطره محسن همیشه در ذهن من و بیشتر بچه‌هایی که در کهریزک بودند باقی ماند

مادر «سینا قنبری» جوانی که در جریان اعتراض‌های دی ماه سال پیش مورد بازداشت قرار گرفته بود در مصاحبه‌ای اعلام کرده که فرزندش در زندان به قتل رسیده است