اختلاف‌نظر همواره وجود داشته و خواهد داشت. هنر ما باید مدیریت آن باشد. مثلا من ایجاد دائم احزاب جدید در یک جناح سیاسی را نمی پسندم، ولی نمی‌توان جلوی آن را گرفت. بلکه باید آن را مدیریت کرد و به احزاب جدید فرصت داد و دید که آیا حرف جدیدی دارند یا خیر.

۷۲ تن از دراویش گنابادی زندانی، در اعتراض به محدودیت‌های وضع شده بر دیدارها و رفت و آمدهای نورعلی تابنده، قطب دراویش گنابادی؛ در اعتصاب غذا به سر می‌برند.

استاد اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی اظهار داشت: تحول بزرگ این است که در سال ۹۷ مجموع رانت‌های ایجاد شده از ناحیه سیاست‌های اقتصادی نادرست دولت از اندازه رانت خام‌فروشی فراتر رفت که نقطه عطف در اقتصادسیاسی ایران است. به گزارش خبرنگار اقتصادی ایلنا، فرشاد مومنی در نشست هفتگی موسسه دین و اقتصاد گفت: مجموعه تحولاتی […]

بیش و پیش از هر چیزی بهتر است از اینجا آغاز کنیم که مشخص نیست که تاجزاده از چه موقعیت و جایگاهی وارد بحثِ دفاع از اصلاح‌طلبی می‌شود و چه مقدار از معدل جریان اصلاح‌طلب را نمایندگی می‌کند. کتمان نمی‌توان کرد که تاجزاده از جمله رادیکال‌ترین اصلاح‌طلبان بوده و جزو معدودی از آنهاست که به نقد بخش‌هایی (ولو اندک و ناکافی) از گذشته‌ی دور یا نزدیک اصلاح‌طلبان پرداخته و صراحتاً از دولت پنهان و حامیان پشت‌پرده‌ی قدرتمند آن انتقاد می‌کند.

آیت سیستانی، در جریان تدوین قانون اساسی عراق، در بحران نجف ، در فتوای جهاد علیه داعش و در خارج کردن عراق از اشغال آمریکا کار بسیار دشواری در پیش داشت که با شیوه ی ویژه ی خویش از این بحران ها فرصتی برای عزت عراق و مسلمانان فراهم ساخت. اما اینک سرعت و نوع تحولات، آیت الله را در یکی از دشوارترین موقعیت های خود قرار داده است.

به شدت نگران شرایط حاد دیگر زندانیان سیاسی هستیم، زندانیانی که سال هاست در زندان ها ی سراسر کشور در بدترین شرایط قرار دارند یا لحظه به لحظه در حال بازداشت شدن هستند. هم چنین زندانیان بیمار که در شرایطی بسیار بحرانی قرار دارند و مسئولان قضایی کشور هیچ اقدامی برای ادامه درمان آن‌ها انجام نمی‌دهند، گویی به عمد می‌خواهند آن‌ها را در زندان بکشند. زندانیانی چون آرش صادقی که جان اش به شدت در معرض خطر است.

ماشین سرکوب رژیم فعالین اجتماعی و سیاسی‌ای را که با کنش اجتماعی و سیاسی خشونت پرهیز می‌خواهند پروژه آزادی، عدالت و دمکراسی را پیش ببرند منکوب و محصور و محبوس می کند. برای اینکه شدت این سرکوب را لمس کنید کافی است شما به احکامی که طی مدت اخیر صادر شده نگاهی بیندازید.

نقطه مشترک پرونده‌‌هایی از این جنس -که محدود به نمونه های فوق نیستند- آن است که با پافشاری شخص اول حکومت و با تصور محدود بودن هزینه ها، به خط قرمزهای غیرقابل نقد جمهوری اسلامی ایران تبدیل می شوند. سپس حاکمان، بدون آنکه اهدافی که وعده تامین‌شان را داده اند برآورده شود، در بدترین شرایط ممکن تن به معامله بر سر خط قرمزهای قبلی خود می دهند تا بلکه جلوی تداوم هزینه های ویرانگر را بگیرند.