همین روزها و درست مصادف با این توهمات وزیر کشور آمار و اخبار تلخ و عجیبی هم منتشر شده که از قضا در حوزه کاری وی قرار می‌گیرد و نشان میدهد زمانی که افراد دولتی به لفاظی های بی معنا و پوک می گذرانند در عرصه عمل چه رخ می دهد که نشان دهد میان توهم و دروغ و واقعیت و صدق چه فاصله عمیقی وجود دارد.

۳۵ سال پیش دکتر علی شریعتی قبل از یکی از سخنرانی‌هایش در حسینیه ارشاد از مخاطبانش خواست تا از نمایشگاه نقاشی یک زوج جوان در راهروهای حسینیه دیدن کنند. زوجی که آینده‌ی آنها را درخشان توصیف کرد. تابلوها نام حسین رهجو [میرحسین موسوی] و زهرا رهنورد را بر خود داشت.

بسیاری از کسانی که سمت‌های فرماندهی داشتند یا در عرصه میدان جنگ مسئولیت‌های مدیریتی داشتند، بارها گفته‌اند و من هم در برهه کوتاهی این مسئله را لمس کرده‌ام که اساسا یکی از دلایلی که رزمندگان می‌توانستند با دلگرمی و اطمینان همه چیز را رها کنند و در آن شرایط دشوار در یک جنگ بسیار طولانی و فرسایشی حضور پیدا کنند، اعتمادی بود که به دولت داشتند و آسوده‌خاطر بودند که خانواده‌هایشان مثل همه شهروندان دیگر، در پناه توجه حمایت‌های دولت قرار دارند.

بهتان و ستم و متملقان دنیا طلب نیز از پای ننشستند. داستان وقایع ۸۸ و صحنه آرایی های خطرناک و بازی های سیاسی و امنیتی و پاره کردن تصویر امام و آتش زدن ها و آشوب های دست ساخته و بازی با مقدسات و …. را که بعدها جریان مدعی و حلقه های انحرافی هم به آن اعتراف کرد، همه می دانیم.

آموزش و پرورش باید از دستبرد ماجراجویانه ی نهادهای نظامی و امنیتی و دینی و سیاسی برکنار بماند نه این که بازار بورس نمایندگان مجلس و اعوان و انصارشان قرار گیرد به گونه ای که مدیر کل و یا حتی وزیر برای انتصاب یا برکناری یک مدیر مدرسه تحت فشار قرار گیرد.

همزمان مرکز آمار و اطلاعات راهبردی وزارت کار اعلام کرده که بیشترین سهم منابع درآمدی خانوارهای شهری و روستایی در سال گذشته از محل یارانه‌ها و حقوق بازنشستگی تامین شده است.

این جنگ ناگفته‌های فراوان دارد و من ندیده‌ام که آقای هاشمی به عنوان فرمانده جانشین کل قوا از مشکلاتی که در مورد هماهنگ کردن ارتش و سپاه داشت سخنی گفته باشد. مشکلاتی که به اعتقاد من ربطی به بدنه سپاه و ارتش نداشت و من شاهد بودم که این مشکلات تا چه حد فرساینده بوده است.

کفه ترازوی این قوه همیشه به نفع صاحبان زور و سرمایه است، به نفع کسانی است که دست در جیب کارگران و مزد بگیران را دارند. قوه قضائیه نمی‌تواند بی‌طرف و مستقل باشد. بی طرفی و مستقل بودن قوه قضائیه یک شوخی تلخ است.