میهمانی رنگ‌ها/ نمایش مجازی آثار بانوی محصور، زهرا رهنورد

چکیده :با عبور دلی و لحظه‌ای گالری مجازی تابلوهای بانو رهنورد برپا می‌شود و به تماشای دریا و آینه و آفتاب می‌رویم! ترکیبی از تابلوهای رهای دیروز و امروز بانو در این گالری مجازی نگاه را به یک «مهمانی طولانی غمناک» می‌برد. میزبان صبور امروز رنگ‌ها هستند. صراحت بی نظیر رنگ‌ها که بعد از ما و بانو تا همیشه خواهند ماند و روایت خواهند کرد. آن‌ها که «راویان غمگین اعصارند»!...

عشق آرام و صاف می‌آید   در نبد از شکاف می‌آید…

هنر و عشق و آزادی در یک نقطه به هم می‌رسند. آن نقطه‌ی تلاقی همین جاست! همین آن. همین تشعشع و همین ابدیت.

و همین است فلسفه‌ی حقیقتی که حتی از پشت سیم‌های خاردار و سدهای غیرقابل نفوذ هم آن چه باید بیاید و به دست ما برسد بالاخره می‌آید! رنگ‌ها از کسی اجازه نمی‌گیرند، نقاشی‌ها برای دیده شدن به استدعا از کسی نیاز ندارند و هنر تنها زبانی است که در کام کشیده نمی‌شود. نقاشی‌های نادیده مثل عشق، مثل نگاه، مثل حرکت مقصد خود را پیدا می‌کند. مثل آمدن قاصدکی پشت پنجره‌ی بی‌هوا در شعاع اختر!

و همین است که با عبور دلی و لحظه‌ای گالری مجازی تابلوهای بانو رهنورد برپا می‌شود و به تماشای دریا و آینه و آفتاب می‌رویم! ترکیبی از تابلوهای رهای دیروز و امروز بانو در این گالری مجازی نگاه را به یک «مهمانی طولانی غمناک» می‌برد. میزبان این مهمانی نه ماییم و نه خود بانو. میزبان صبور امروز همین رنگ‌ها هستند. صراحت بی نظیر رنگ‌ها که بعد از ما و بانو تا همیشه خواهند ماند و روایت خواهند کرد. آن‌ها که «راویان غمگین اعصارند»!

می‌گویند کلمات می‌توانند تعابیر دیگری داشته باشند. ما را به اشتباه بیاندازند و تکراری شوند. اما رنگ‌ها… رنگ‌ها یکه‌اند و بی بدیل. حقیقت این است که تنها رنگ می‌تواند این عصر را موجز و دقیق و تلخ روایت کند. تنها رنگ حقایق را دیده است. تنها یک رنگ حقایقی را که دیده است به زبان خواهد آورد. رنگ میزبان. رنگی که بین شادی و غم در هیاهو و سکوت شناور بوده است. رنگی که شما را در آرامش به طغیان دعوت می‌کند و در آشوب و درد، آرام.

به دیدن بانو بیایید. او اگر چه در حصر است اما در گالری مجازی خود میهمان می‌پذیرد. شما تماشاگران نور خواهید بود. نور از شیشه‌ی دلتان می‌گذرد و هفت‌رنگ رنگین کمانی که می‌سازد سبز است!