نظرات مردمی در شبکه های اجتماعی درباره هتاکی امروز؛ آقای روحانی! درغیاب پدر، پدری کنید برایشان
چکیده :*آقای روحانی این گوی و این میدان...زمان، زمانِ جواب دادن به اعتمادی است که پای صندوق رای گرفتید...شما که بیشتر از ما عادت دارید به تکریم سادات در غدیر، دختران میرحسین را تکریم کنید...در غیاب پدر، پدری کنید برایشان...اصلا نه! فقط تکریم کنید و حرمتشان را پاس دارید......
کلمه- گروه خبر: ساعت ها از انتشار خبر هتک حرمت دختران میرحسین موسوی و زهرا رهنورد گذشته است ولی کاربران شبکه های اجتماعی هنوز از این بی حرمتی و انتظارهای شان از دولت تدبیر و امید می نویسند. دومین بخش این واکنش ها را بخوانید:
حال فکر میکنم زنی که سیلی میزند و با دندان گاز میگیرد و با دست دیگرش در بدن انسانی دیگر را بی اجازه میگردد، گونه ای قابل بررسی میتواند باشد. به یاد زنانی هستم که من و دوستانم را گشتند و با عنوان کلیشه ای “مامور و معذور” شرمنده بودند.
الان به زنی فکر میکنم که کتک میزند، بدن همجنسش را بی محابا میگردد و گاز هم میگیرد. بسیاری اوقات واژه”وحشی” به هیچ عنوان توهین و فحش نیست. واقعیت است.
* هزار روز حصر غیرقانونی کافیست٬ برای دولتی که تدبیر و امید و اعتدال رو شعار خودش قرار داده زیبنده نیست که شاهد چنین پرده‌دری‌ها و وحشی‌گری‌هایی باشد و اقدام عملی موثری برای پایان دادن به این روند ناصواب انجام ندهد.
*آقای روحانی این گوی و این میدان…زمان، زمانِ جواب دادن به اعتمادی است که پای صندوق رای گرفتید…شما که بیشتر از ما عادت دارید به تکریم سادات در غدیر، دختران میرحسین را تکریم کنید…در غیاب پدر، پدری کنید برایشان…اصلا نه! فقط تکریم کنید و حرمتشان را پاس دارید…
***
*خط قرمز ما، میرحسین موسوی، زهرا رهنورد، مهدی کروبی و زندانیان سیاسی و خانواده آنهاست.
قابل توجه بالا تا پایین نظام !
کوچه و،
سیلی و،
ناموس علی…!یه زمونی هم فک می‌کردیم اینا فقط مال روضه‌هاس.
*چقدر امیدوار بودیم به این غدیر اونا هم از همین امیدواری ما ناراحت بودند اما بازم امیدوار می مونیم چرا که میر ما گفت: امید بذر هویت ماست….
*کسی ازغصه اینجا دق نخواهد کرد!’به دندانی لبی خونین نخواهد شد/کسی ازشرم
درخود نمی پیچد/ کسی پاسخ نخواهد گفت/ عدالت معنیش از داد دور است/حقیقت همچو حق همواره مستور است/به جای ناله فریادی زنای خسته می جوشد/که راز این غم پنهان /به شوری شورشی گوید/نفس اما درون سینه زندانی است/پروبال سخن بسته است بسته/زغم هر واژه ای گردیده خسته/کسی ایا مرا همدرد خواهدشد؟/که باهم شرح این ویرانه برگوییم/
*عیدی نخست وزیر امام,” سیلی به صورت دخترانش و گاز گرفتن دست “دادند
*جناب آقای مقام معظم رهبری حضرت آیت الله العظمی سید علی خامنه ای؛
سرتان به سلامت، امروز در روز عید امامت علی ابن ابیطالب(ع) و تکریم سادات در برخورد ماموران با فرزندان مهندس موسوی یاد اون نقل قول خلخال و زن کافر افتادم.
عرضی نیست، دعای ملـــــــــــــــــــــــــــــــــــت بدرقه تان
*اگر دقت کنیم و حکومت فعلی جمهوری اسلامی را با زمان علی(ع) قیاس کنیم!؟ متوجه می شویم فقط سر سوزنی با هم اختلاف دارند!؟ آنهم اینکه؛
آنها عمار را داشته و می شناختند، اما امروزه ما سالیان سال است با وجود علی در پی عمار هستیم!!!؟ وگرنه همه چیزمان حتی از زمان علی(ع) هم اسلامی تر شده. حجاب!؟ اقتصاد و بانکداری اسلامی!؟ عدالت اجتماعی!؟ صداقت و راستی!؟ حفظ بیت المال!؟ و . . .
این عمار؟
این عمار؟
این عمار؟ . . . . . .
*شرمت باد ای دستی که
بد بودی بدتر کردی…
*یا فتاح، دل به کلید حسن نبسته‌ایم، بلکه آزادی یوسفان بی‌گناه روزگار خویش را تنها از تو می‌طلبیم.
خدایا، این انسان‌های شریف خیرخواه خلق تواند و جز در اندیشه‌ی خدمت به مردم نبوده‌اند و نیستند. خدایا، تو یاری مؤمنان را حقی برعهده‌ی خود دانسته‌ای (کان حقاً علینا نصر المؤمنین- سوره‌ی روم بخشی از آیه‌ی 47) خدایا، در این روز عزیز، پیش چشم تو ستم بر مظلومان بیشتر و بیشتر می‌شود، نپسند که ستمکاران آسوده به ستمکاری خود ادامه دهند.
*کوتاه کن کلام … بماند بقیه‌اش!
مرده است احترام … بماند بقیه‌اش!
هر کس که زخمی از علی و ذوالفقار داشت
آمد به انتقام … بماند بقیه‌اش!
***
*او تسلیم صحنه آرایی خطرناک نشد و ما شدیم و اینک…! شزمساریم آقای موسوی؛ شرمساریم که به قدر کفایت شجاع و همیشه در صحنه نیستیم… ما بیشتر لاف زنیم//// آقای نظام رافت و عطوفت و تدبیر بیشتر؛ حرمت عید تان را هم نگه نداشتید //// ( امروز روز تلخی داشتم در میان دکتر و دوا و دارو… با این خبرهای تلخ تر فهمیدم که دردهای ما چقدر حقیرند)
***
سیلی نزن به صـــــــورت ِ ستــــاره که طــــــــاقت ِ ظلم ِ تو رو نــــــداره
سایه بترس از غــــــضب ِ روزگار؛ خـــــــشم ِ خدا دخل ِ شب و میاره
***
*اگر روزي خواستيد داستان روزگار ما را بنويسيد يا فيلمش را بسازيد، دقت كنيد. گاه واقعيت، چنان هولناك مي شود كه به تصوير كشيدنش حاصلي جز رمانتيسيسمي احمقانه نخواهد داشت. آنگاه مخاطبان قصه اي كه روزهاي ما را به تصوير كشيده، به آن خواهند خنديد. باور نخواهند كرد. شما را متهم به اغراق مي كنند و نابلدي. توصيه مي كنم لااقل امروز را تصوير نكنيد. بگذاريد آيندگان گمان كنند اگر روزي چنين اتفاقي برايمان مي افتاد مي مرديم؛ از شرم.
ادامه دارد
