اعتراف به كشتن انسان ها، اعتراض به دلجويي از خانواده ها

چکیده : در چند روز اخیر رای اعتماد به کابینه در صحن علنی مجلس سبب شد بارها از افراد و ماجراهایی از جنبش سبز نام برده شود که در این چهار سال مسئولان و بخش هایی از حاکمیت تمام تلاش خود را برای کتمان آن به کار برده بودند و از هیچ دروغ و تهمتی برای انکار آن فروگذار نکرده بودند. در حالی در صحن علنی مجلس از جنبش سبز به عناوین مختلف یاد می شد و اتهام هایی جدید و قدیمی به و فعالان آن منتسب می شد که رهبران جنبش سبز و بسیاری از دلسوزان کشور و فرزندان انقلاب همچنان در زندان های کشور دوران حبس های طولانی مدت خود را می گذرانند و فرصت پاسخگویی از آنان سلب شده است. با این حال مهمتر آن است که در جلسات این چند روز، شهدا و آسیب دیدگانی که در این چهار سال وجودشان انکار می شد به ناگاه موضوع مورد طرح در مخالفت با وزیر پیشنهادی حسن روحانی شد....

کلمه- گروه خبر: در چند روز اخیر رای اعتماد به کابینه در صحن علنی مجلس سبب شد بارها از افراد و ماجراهایی از جنبش سبز نام برده شود که در این چهار سال مسئولان و بخش هایی از حاکمیت تمام تلاش خود را برای کتمان آن به کار برده بودند و از هیچ دروغ و تهمتی برای انکار آن فروگذار نکرده بودند. در حالی در صحن علنی مجلس از جنبش سبز به عناوین مختلف یاد می شد و اتهام هایی جدید و قدیمی به و فعالان آن منتسب می شد که رهبران جنبش سبز و بسیاری از دلسوزان کشور و فرزندان انقلاب همچنان در زندان های کشور دوران حبس های طولانی مدت خود را می گذرانند و فرصت پاسخگویی از آنان سلب شده است. با این حال مهمتر آن است که در جلسات این چند روز، شهدا و آسیب دیدگانی که در این چهار سال وجودشان انکار می شد به ناگاه موضوع مورد طرح در مخالفت با وزیر پیشنهادی حسن روحانی شد.

یکی از مواردی که نمایندگان روز گذشته در مخالفت با محمدعلی نجفی وزیر پیشنهادی وزارت آموزش و پرورش در مجلس مطرح کردند، دیدار او با خانواده آسیب دیدگان و شهدای جنبش سبز است.

محمدعلی نجفی در پاسخ به این مساله امروز صبح در صحن علنی مجلس گفت: «ما به دیدار زنی رفتیم که شوهرش تیر خورده، اصلا در تظاهرات نبوده. یا یکی که رفته داروخانه، کشته شده، باید از این‌ها دل‌جویی می‌کردیم… این وظیفهٔ شما بود به عنوان نمایندهٔ تهران.»

معصومه ابتکار، احمد مسجد جامعی و محمدعلی نجفی سه نماینده شورای شهر تهران بودند که پس از وقایع خرداد ۸۸ به دیدار خانواده‌هایی رفتند که یا عزیزی را از دست داده بودند و یا عضوی از اعضای خانواده‌شان در جریان سرکوب های پس از انتخابات دچار صدمه شده بود.

مهرداد لاهوتی نماینده مردم لنگرود در موافقت با وزیر پیشنهادی آموزش و پرورش، تاکید کرد: «نجفی بر اساس مصوبه شورای شهر از خانواده‌های آسیب دیده فتنه بازدید کرده است و بعد از این بازدید گزارشی را تنظیم و تقدیم رهبر معظم انقلاب کردند.» نجفی نیز خود در دفاع از خویش با افتخار از این عمل یاد می‌کند، عملی که به قول او باید توسط خود نمایندگان مجلس صورت می‌گرفت.

نخستین مساله که در نطق‌های نمایندگان موافق و مخالف مشهود است ارائه گزارشات متعدد به رهبری در خصوص کشته شده‌های انتخابات سال ۸۸ است. در واقع اعتراف صریح نمایندگان در این خصوص یکی دیگر از دروغ‌های سال های اخیر را مشخص کرد و بالاخره نمایندگان مجلس پذیرفتند که پس از ۲۲ خرداد عده‌ای به دلیل اعتراض به نتایج انتخابات کشته شده‌اند.

طی این سال‌ها اقتدارگرایان حاضر در مجلس و رسانه‌های وابسته به این جریان تا جایی که می‌توانستند وجود کشته شدگان پس از انتخابات خرداد ۸۸ را زیر سوال می‌بردند و بارها از لفظ «کشته سازی» استفاده کردند، اما اکنون بالاخره قبول کردند که عده‌ای جان خود را در این میان از دست داده‌اند و این اعتراف نمایندگان مجلس مبنی بر ارائه گزارش وضعیت کشته شده‌ها به رهبری حجت را بر منکرین این داستان تمام کرد. هرچند که در حال حاضر روزنامه نگاران و فعالان سیاسی به دلیل افشای داستان کهریزک و شهدای سال ۸۸ به بعد در زندان بسر می‌برند.

در این حال نکته تاسف بار آن جاست که عده ای، سر زدن به این خانواده‌ها را جرم می‌دانند و دلیل عدم رای اعتماد به وزیر پیشنهادی حسن روحانی. کسانی که با این مساله مخالفت می‌کنند نماینده‌هایی هستند که بیش از همه ادعای دغدغه ی دفاع از دین و اسلام را دارند و بار‌ها برای بیرون بودن تار موی یک دختر جوان گریبان دریده‌اند. آن‌ها بار‌ها از استقرار حکومت عدل علی گفته‌اند و فریاد اسلام خواهی شان گوش فلک را کر کرده است. اما سوال اینجاست که این چه مسلمانی است که ابتدایی‌ترین وظیفه یک مسلمان را زیر سوال می‌برد؟ این چه مسلمانی است که در مقابل یک حرکت انسانی می‌ایستد؟ افرادی که در خرداد ۸۸ به بعد کشته شدند، انسان‌هایی بودند که یا برای بازپس گیری رایشان به صورت مسالمت آمیز و بدون داشتن سلاح به خیابان آمده بودند و در سکوت حقشان را می‌خواستند، و یا انسان‌هایی بودند که بعضا برای اعتراض هم از خانه بیرون نیامده بودند و می‌خواستند فقط نیازهای روزانه خود و خانواده‌شان را تامین کنند. این افراد در حکومت اسلامی کشته شده‌اند و مسوولیت خون ریخته شده بر حاکم اسلامی است.

آقایان مسلمان نما! حضرت علی (ع) پس از جنگ خوارج به خانواده کشته شده‌های این جنگ سرکشی می‌کرد، آن‌ها دشنامش می‌دادند و او غذا به در خانه‌هایشان می‌برد. رسم مسلمانی همین است که نجفی و ابتکار و مسجد جامعی و امثالهم به جای آوردند نه آنکه شما می‌گویید. مهم‌تر آنکه شهیدان جنبش سبز نه جنس خوارجیان که از بهترین فرزندان این سرزمین بودند، نه اسلحه در دست گرفتند و نه دشنام دادند، بلکه تنها سلاحشان سکوت بود. در واقع نماینده گان مجلس رسم مسلمانی را در نطق‌های مخالفت خود با وزیر پیشنهادی آموزش و پرورش زیر سوال بردند.

اما نکته دیگری که نجفی به درستی مطرح کرد مربوط به وظیفه نمایندگی نمایندگان مجلس است. این وظیفه نمایندگان بود که به خانواده کشته شده‌ها و آسیب دیده‌ها مجزا از عقیده و مرام و نسبت‌های سیاسی و غیره‌شان سر بزنند و از آنان دلجویی کنند. حتی وظیفه آنان بود که به دیدن خانواده زندانیان سیاسی بروند. دکتر نجفی به درستی گفت که ما خود باید از آنان دلجویی می‌کردیم تا مبادا آنان که علاقه‌ای به نظام و انقلاب ندارند از موقعیت استفاده کنند و این خانواده‌های رنج دیده را از آنچه که به آن تعلق دارند دور سازند. در واقع این وظیفه حکومت اسلامی است که احوال مردمانش را جویا باشد و از آنان دلجویی کند. حتی اگر بپذیریم حاکم خود را بر حق می‌داند و کشته شدگان را ناحق، بازهم آنچه اسلام بر او تکلیف کرده است وظیفه او را در این خصوص سنگین‌تر می‌کند. وظیفه‌ای که نه تنها نمایندگان از زیر بار آن شانه خالی کردند که امروز با آنان که به این وظیفه عمل کردند، مخالفت می‌کنند.